Door het oog van de fotograaf

Patrick Janssens (1960) begon al vroeg met fotograferen, maar ‘om eens iets anders te proberen’ ging hij in 2016 begraafplaatsen fotograferen en werd al snel gegrepen door het funeraire virus.
Zijn specialiteit is de zwart-wit fotografie. 

Hier vertelt hij over zijn fascinatie.

Bert Pierik (1961) is de vierde generatie beheerder van begraafplaats Bergklooster in Zwolle. Hij begon al jong te fotograferen met de begraafplaats als dankbaar onderwerp. Als fotoredacteur van het blad Terebinth fotografeerde hij overal in Nederland.

Hier ‘vertelt’ hij over Bergklooster: Het is een beetje een historisch stripboek geworden.

André Chabot (1941) noemt zichzelf ‘specialist in begraafplaatsen en funeraire kunst’. Overal ter wereld heeft hij op begraafplaatsen gefotografeerd, altijd in zwart-wit.
Zijn fotoverzameling bestaat uit meer dan 200.000 foto’s.

In deze bijdrage heeft hij daaruit een selectie gemaakt van foto’s, die rond een funerair thema in 14 boekjes zijn gepubliceerd.

Karen Nadine Smits (1972) had al jong een voorliefde voor fotografie, maar wist pas later haar weg daarin te vinden. En pas de laatste jaren heeft begraafplaatsfotografie haar hart gestolen.

In deze bijdrage laat ze haar interesse en fascinatie zien in tekst en vooral in beeld hoe men met afscheid, dood en rouw omgaat op begraafplaatsen.

Jan Poos (1958) begon op zoek naar afleiding en ontspanning een aantal jaren geleden met fotograferen en werd lid van een fotoclub.
Hij houdt zich vooral bezig met natuurfotografie en begon op zoek naar een thema voor een fotoexpositie met het bezoeken en fotograferen van begraafplaatsen.

In deze bijdrage laat hij een aantal van zijn foto’s zien.

Leon Bok (1965) had al vroeg een fascinatie voor fotografie. Dat dat later meer dan een hobby zou worden, lag niet meteen in de verwachting. Sinds 2003 legt hij zijn bezoeken aan begraafplaatsen over de hele wereld vast. Niet voor het mooie, maar om het vast te leggen voor later, voor onderzoek en soms ook als hard bewijs.

Hier vertelt hij over het waarom.

André Hemelrijk (1966) maakte tijdens zijn foto opleiding kennis met infrarood fotografie en was direct gefascineerd door deze techniek die de stralende levensenergie van bomen zichtbaar maakt. Sinds 2015 laat hij in Frankrijk deze techniek om bomen in ‘het licht’ te zetten  in exposities  L'arbre en Lumière zien.

Op zijn begraafplaatsfoto’s komt met infrarood het contrast tussen leven en dood prachtig tot uiting.

Wim Cappers (1956) fotografeert sinds 1986. Als funerair historicus bezoekt hij kerken, kerkhoven, begraafplaatsen, crematoria en andere uitvaartlocaties. Ook actuele funeraire gebeurtenissen volgt hij op de voet. Het zijn funeraire plekken en gebeurtenissen die geschikt zijn om te fotograferen. Vanwege zijn historische blik heeft hij een voorkeur voor interessante foto’s die in beeld een indruk geven van een moment uit het verleden of het heden.

Als fotogast heeft hij een beeldverslag gemaakt van zijn funeraire activiteiten.

Annie van ‘t Zand (1954) heeft al van jongs af aan begraafplaatsen bezocht, maar begon pas met het maken van (digitale) foto’s, toen ze in Kampen voorzitter werd van de werkgroep Funerair Erfgoed (2009).
Vaak gaat ze er met haar man Tomas op uit en heeft dan standaard haar fototoestel bij zich, want er wordt altijd ook een begraafplaatsbezoek ingepland.

Als fotogast vertelt ze over haar fascinatie voor begraafplaatsen en laat ze een aantal onderwerpen zien, die ze heeft gefotografeerd.

Mieke Versées (1948) startte ca. 30 jaar geleden haar ontdekkingsreizen langs begraafplaatsen, waar ze zich vergaapte aan monumentale bouwsels en prachtige beeldhouwwerken.

Bij het fotograferen speelt de ‘bewoner’ van een graf geen rol. Ze registreert de schoonheid van verval en natuur, het spel van licht en schaduw, details, emotie en teksten.

Mieke: “Ieder bezoek voelt anders. Het blijft ontdekken, het blijft verbazen, ergens loert het onverwachte. Dat is de kunst van het kijken, want dan zie je meer!”

Cis en Alberta zijn helemaal geen professionele fotografen, maar al lange jaren stadsgids in Blankenberge.
Naar begraafplaatsen gaan, doen ze zonder doel, zonder plan. Ze kijken rond en laten zich verrassen door wat ze niet verwacht hadden: ongewone materialen, schrijffouten, kerkhofpoezen, grillige bomen, parende insecten, en soms fune-raire humor. Ook dat.

Als centraal thema voor deze bijdrage kozen zij de natuur op begraafplaatsen.

De interesse van Hugo Veerkamp (1940) in de funeraire wereld kwam voort uit jarenlang onderzoek naar zijn voorouders, waarbij zo nu en dan ook een begraafplaats werd bezocht. Sinds 2008 heeft hij bijna 1000 begraafplaatsen bezocht, voornamelijk in Nederland, en zo’n 155.000 foto’s gemaakt.

Daaruit heeft hij 40 foto's geselecteerd met diverse onderwerpen en genomen in alle seizoenen.